Overpeinzingen van de schipper

Ingeslingerd en tot rust gekomen lig ik buiten in de kuip. De andere mannen net naar bed. Het is 21.00 uur. De laatste keer dat ik deze shift tot 24.00 uur draai. Morgen schuiven we één shift door. Deze shift is erg relaxed alhoewel ik de nacht ook erg mooi vind. Voor nu is dit de nacht. Een oneindige zee. De laatste dagen geen ander schip gezien. Alleen op de plotter. Het dichtst bijzijnde schip was hier 15 km bij vandaan. Met het oog niet te zien. Ontzettend veel rust en een heerlijk briesje van achteren wat het schip lekker vooruit stuwt. Licht bewolkt. De maan laat zich verlichten aan de onderzijde. Een liggende sikkel. Tijd voor wat overdenkingen. Wat ik al schreef, nu is er rust. Een paar dagen geleden was er vooral onrust. Het schip snel op koers en snelheid willen hebben. En vreemde geluiden tijdens het zeilen. Geklapper van vallen, geklots van het water, een zingende kraanlijn, gierende wind, rammelende kastjes met inhoud, deurtjes die klapperen omdat ze niet helemaal goed sluiten, het geluid van klotsend water in de afvoer van de spoelbak, en bijvoorbeeld lege kleerhangers die rammelen in de kast.
Maar nog meer, waar ben ik aan begonnen. Twintig dagen op zee. Wat als er iets onvoorziens gebeurt. Dan zijn we overgeleverd aan ? Houdt het schip het wel? Gaat er niets belangrijks stuk ? Ik heb ze allemaal voorbij zien komen deze gedachten. En er volgde ruimte. Ruimte voor vertrouwen en overgave. Het schip is sterk, en de bemanning ook. Er komt ruimte om in het nu te zijn. Niet wat als en stel dat, maar gewoon nu. Nu mag ik onder de sterrenhemel 1200 km van Gran Canaria naar boven liggen turen.
Wat een genot !!

Hartelijke groet,

Jeroen