Zwaar leven
Door: Eric
Blijf op de hoogte en volg Diepgang
10 Maart 2014 | Spanje, Las Palmas de Gran Canaria
Halverwege de oversteek.
Het leven aan boord kabbelt rustig voort. Net als de wind en de Diepgang. We kabbelen naar de overkant. De 10e dag op zee. We lezen wat, eten wat, liggen in de zon, af en toe een beetje muziek maken en zwemmen als de wind echt helemaal wegvalt. De watertemperatuur valt wat tegen. Het zeewater is 'maar' 24,4 graden. Zo zie je maar weer, het leven is hard aan boord tijdens zo'n oversteek.
In overleg met de rest van de crew vandaag even kort mijn allerliefste Miekie gesproken. Fijn om haar stem even te horen. Ik had er erg veel behoefte aan om even één op één met haar te zijn. Ze is zo lief.
Ja, we zijn nu dus bijna op de helft van de oversteek. In totaal, vanaf IJmuiden, hebben we al bijna 3200 mijl afgelegd (5750 KM). Als je het snel zegt valt de afstand best mee, vooral als je je realiseert dat een vliegtuig hier ongeveer 6 uur over doet. Voor ons begint het nu echt te lijken op een lange reis. Vanaf dit punt nog 1430 mijl en dat zijn we bij Saint Lucia. We schatten in dat we nog een dag of 10 op zee zullen zitten en dan weer voet aan wal zullen zetten. Als je me vraagt wat er nu zo bijzonder is aan deze oversteek, los van de geweldige bemanning, kan ik alleen maar zeggen dat het heel onwerkelijk is dat we de afgelopen 10 dagen alleen maar zee hebben gezien. In totaal zijn we misschien 10 schepen tegengekomen. Vrijwel alle schepen passeerden ons buiten ons zicht maar waren wel te zien op de AIS (Automatical Identification System). Verder is er niets, helemaal niets. Zee voor, zee achter en 5000 meter onder ons het dichtstbijzijnde 'vaste land'. Helder blauw water zo ver je kunt kijken en daarachter nog meer water en nog meer water, het lijkt alsof het niet ophoudt. Raar idee eigenlijk, vier kerels op 60 m2.. dobberend over zoveel water. Ook nu ik schrijf dat we halverwege zijn, als ik naar buiten kijk ziet het er hetzelfde uit als gisteren en eergisteren.. Het enige verschil is de lengte van onze baarden en het haar (voor zover aanwezig). Verder is het hetzelfde.
's Nachts duizenden sterren, een 'ondersteboven' maan en weer dat water. Als je hier 's nachts naar de maan kijkt is hij niet zoals thuis sikkelvormig, maar hier staat de maan als een glimlach. Niet de linker of rechterzijde wordt hier verlicht door de zon, maar de onderkant. Heel apart. Als je dan 's nachts buiten staat in je korte broek en je T-shirtje en de maan verlicht de zee, lijkt de nacht ineens vriendelijk. Terwijl nachten zonder maan toch een soort onheil uitstraalt.
Vanmiddag een extra lamsoor om 'halverwege' te vieren. En dan, dan is het morgen waarschijnlijk weer hetzelfde als gisteren en vandaag..
Ik hoor net dat we weer gaan zwemmen..
Zwaar leven..!!
Hele dikke knuffels Eric
Natuurlijk ook allemaal een knuffel van de rest van de bemanning!
Het leven aan boord kabbelt rustig voort. Net als de wind en de Diepgang. We kabbelen naar de overkant. De 10e dag op zee. We lezen wat, eten wat, liggen in de zon, af en toe een beetje muziek maken en zwemmen als de wind echt helemaal wegvalt. De watertemperatuur valt wat tegen. Het zeewater is 'maar' 24,4 graden. Zo zie je maar weer, het leven is hard aan boord tijdens zo'n oversteek.
In overleg met de rest van de crew vandaag even kort mijn allerliefste Miekie gesproken. Fijn om haar stem even te horen. Ik had er erg veel behoefte aan om even één op één met haar te zijn. Ze is zo lief.
Ja, we zijn nu dus bijna op de helft van de oversteek. In totaal, vanaf IJmuiden, hebben we al bijna 3200 mijl afgelegd (5750 KM). Als je het snel zegt valt de afstand best mee, vooral als je je realiseert dat een vliegtuig hier ongeveer 6 uur over doet. Voor ons begint het nu echt te lijken op een lange reis. Vanaf dit punt nog 1430 mijl en dat zijn we bij Saint Lucia. We schatten in dat we nog een dag of 10 op zee zullen zitten en dan weer voet aan wal zullen zetten. Als je me vraagt wat er nu zo bijzonder is aan deze oversteek, los van de geweldige bemanning, kan ik alleen maar zeggen dat het heel onwerkelijk is dat we de afgelopen 10 dagen alleen maar zee hebben gezien. In totaal zijn we misschien 10 schepen tegengekomen. Vrijwel alle schepen passeerden ons buiten ons zicht maar waren wel te zien op de AIS (Automatical Identification System). Verder is er niets, helemaal niets. Zee voor, zee achter en 5000 meter onder ons het dichtstbijzijnde 'vaste land'. Helder blauw water zo ver je kunt kijken en daarachter nog meer water en nog meer water, het lijkt alsof het niet ophoudt. Raar idee eigenlijk, vier kerels op 60 m2.. dobberend over zoveel water. Ook nu ik schrijf dat we halverwege zijn, als ik naar buiten kijk ziet het er hetzelfde uit als gisteren en eergisteren.. Het enige verschil is de lengte van onze baarden en het haar (voor zover aanwezig). Verder is het hetzelfde.
's Nachts duizenden sterren, een 'ondersteboven' maan en weer dat water. Als je hier 's nachts naar de maan kijkt is hij niet zoals thuis sikkelvormig, maar hier staat de maan als een glimlach. Niet de linker of rechterzijde wordt hier verlicht door de zon, maar de onderkant. Heel apart. Als je dan 's nachts buiten staat in je korte broek en je T-shirtje en de maan verlicht de zee, lijkt de nacht ineens vriendelijk. Terwijl nachten zonder maan toch een soort onheil uitstraalt.
Vanmiddag een extra lamsoor om 'halverwege' te vieren. En dan, dan is het morgen waarschijnlijk weer hetzelfde als gisteren en vandaag..
Ik hoor net dat we weer gaan zwemmen..
Zwaar leven..!!
Hele dikke knuffels Eric
Natuurlijk ook allemaal een knuffel van de rest van de bemanning!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
