Oermens/aap

Gisteren liep ik de trap op met een sinaasappel in mijn hand naar mijn uitkijkpost. Spontaan kreeg ik het beeld van vier gorilla apen voor mij. Wij leven hier nu namelijk behoorlijk primair. Dit gebeurt er wanneer je vier vooraf geselecteerde mannen voor een overtocht op een schip bij elkaar zet. Vrouwen niet toegestaan. Uiteraard wel om uitgebreid over te praten. In no time vinden ze samen een prima setting en houden zij zich bezig met op de uitkijk staan, rusten, zichzelf beetje wassen en poetsen, insmeren met zonnecrème en aan het eind van de dag met aftersun, eten maken, elkaars ruggen insmeren en veel lachen waarbij het nodige sarcasme absoluut niet ontbreekt. Soms wordt er een hengel uitgegooid, en met succes. Eric, hij was groot en lekker. Verder proberen wij ons te zetten tot enige lichaamsbeweging / fitness. Hier blijft het bij.

's Middags rond half vijf hebben zij overleg. Niet zozeer om bij te praten en de koers te bepalen. Nee, de koppen staan wel een kant op. Maar als excuus om toch wat alcohol tot zich te kunnen nemen. Maat houden lukt hen best, uitzonderingen daar gelaten ;-). Verder maken ze samen geluid maar daar heeft toch niemand last van. Ze proberen een instrument te gaan bespelen. Tussendoor kan er ongegeneerd geboerd en een wind gelaten worden. Daar kijkt niemand van op. Eten doen ze in het sterrenrestaurant aan boord. Ja, de liefde van de man gaat door de maag. En die wordt enorm verwend. Dank je wel Wim!!
Na het eten even rustig uitbuiken. Voor het slapen gaan, wat ze apart en nooit helemaal tegelijk doen, er staat er immers altijd een op de uitkijk om hun territorium te beschermen, wordt er genesteld. De ene slaapt tegen een houten schot, de ander tegen een netje. De ene hut gestructureerd, de andere nogal rommelig. Soms je hut uit om nog wat vast te binden. En dan heerlijk in slaap vallen. Of niet. Regelmatig zijn er teveel geluiden.

En dan het moment dat je gewekt gaat worden. Kom je er uit? Geen reactie. Hoehoe, sta je op? Goedemorgen. Kom je er uit. En dan opeens hoor je het en schrik je verstijft wakker. Hé? Waar ben ik? Wat is dit? Ja, ik kom eruit. Korte broek, tshirt en reddingsvestje aan en jij mag op wacht.
Het doel is duidelijk en soms kunnen ze niet wachten om voet aan wal te zetten.
Grote kans dat ze in no time terug sprinten naar hun vaste plek. Wat een rare wereld daar buiten hun boot. Of vervallen ze toch meteen weer in Facebook en mail?
Het gaat tenslotte om de reis, niet om het doel aldus onze wijze.

Hartelijke Oergroet,

Diepgangbemanning